... نه ته داري و نه از

جان اُستاد ؛ دل بي غم ،  نه ته داري و نه از
غيرز ام غم يارو همدم ، نه ته داري و نه از

هرچي ام داورو بري كو، ويريه  خش حالي را
فقت پوله كه اي هم ، نه ته داري و نه از

نه ترا خمي شرنگه  ، نه مرا ياري به كام
خوش به در ام يكه عالم ،  نه ته داري و نه از

چكه پردي سري منديمونه تا وحي برسه
كمكي از همه آدم ، نه ته داري و نه از

شوي ظلماتي مينه كو ، خوشيمون شوتاوينه
ظلماتي را اي موچه رحم ، نه ته داري و نه از

نامرادی ته وینی ، شله کش داورو بری
تاسینه تاریکی را شم ، نه ته داری و نه از

جنگ دريمون ناسازه روزگاري خلك و خونه
راستيمون ايته پيچ و خم ، نه ته داري و نه از

زمونه قمچي پري سيله ژنه دويره شو
خرده لي وخت ميجه را خم ، نه ته داري و نه از

دوستون آخر ژه قمه ، پشت سوکا خون ویتکی
چی راچ آکرده را مرهم ، نه ته داری و نه از

صبا ك وخت حيساب بو، چمه خرجين پوره پور
ترا ور ‹فردوس»ي را كم ،  نه ته داري و نه از