یاری پیدا کردشه

دل سرآخر حسرتی کا یاری پیدا کردشه

دستی بنده پانی زنجیل عشق دریا کرده شه

ناجه وان آبسته پرزه پشتی کو دشت و دومن

مجنونی شیوار آبه گونله شی ستا کرده شه

بلبلی شی سوکله خون رازش دلی کا منده یه

تی سری نشته سینه ش ویژنده شیدا کرده شه

شورو شوقی در سرش داره ملنگ از هر جیگاه

عاشقی و دیونگی ام روزی ریسفا کرده شه

شو نشه مانگی نه و دا که سحر استاره نه

آرزوش گافارو آبسته و لالا کرده شه

دل به دریا ژنده شه و سر به کوهون مینه کا

دورو و ظلم و ستم هر روزی بی پا کردشه

کادره منده موحیبت کا دری شورو هوا

ام زمونه دستی کا «فردوس» تمنا کردشه.

... نه ته داري و نه از

جان اُستاد ؛ دل بي غم ،  نه ته داري و نه از
غيرز ام غم يارو همدم ، نه ته داري و نه از

هرچي ام داورو بري كو، ويريه  خش حالي را
فقت پوله كه اي هم ، نه ته داري و نه از

نه ترا خمي شرنگه  ، نه مرا ياري به كام
خوش به در ام يكه عالم ،  نه ته داري و نه از

چكه پردي سري منديمونه تا وحي برسه
كمكي از همه آدم ، نه ته داري و نه از

شوي ظلماتي مينه كو ، خوشيمون شوتاوينه
ظلماتي را اي موچه رحم ، نه ته داري و نه از

نامرادی ته وینی ، شله کش داورو بری
تاسینه تاریکی را شم ، نه ته داری و نه از

جنگ دريمون ناسازه روزگاري خلك و خونه
راستيمون ايته پيچ و خم ، نه ته داري و نه از

زمونه قمچي پري سيله ژنه دويره شو
خرده لي وخت ميجه را خم ، نه ته داري و نه از

دوستون آخر ژه قمه ، پشت سوکا خون ویتکی
چی راچ آکرده را مرهم ، نه ته داری و نه از

صبا ك وخت حيساب بو، چمه خرجين پوره پور
ترا ور ‹فردوس»ي را كم ،  نه ته داري و نه از

گناهم چه بود

وقتي براي شعرهايم شمشير مي كشند

براي پرنده ي خيالم تير مي كشند

طعام وسوسه ام را ، تمام باغ ها بس اند

به روي تصوير بنفشه ها ، سير مي كشند

بيشه زار آرزوهايم ختن ها پُراند

براي شيطنت خرگوش ها ، شير مي كشند

عبور حادثه ها را نظاره مي كنم از ازل

بر چروك هاي پيشاني ام ، تقدير مي كشند

سروي قد كشيده سايه اش گوارا بود

براي رسم خانه ها ، بلوط پير مي كشند

دلارها قد كشيدند و افسانه گشت

به روح عشق خالصم ، لير مي كشند

سكوت بود وعشق بود و اشك بود و آه

گناهم چه بود كه برايم مير مي كشند

آوتاوي شپقي شيوار

وختي كه ته دييسم ، فصل بهاري مونم از

جان گرم ، خنده كرم ، شي كرده داري مونم از

سوزه ديمي گِزْنَه چينگ مدكه ، كفچو آبو

سوزه نفس كه مبو ، لاخ و تفاري مونم از

كوه ديمي كو چمه شي آوتاوي شپقي شيوار

بشور آشور بكه من ، ليله رباري مونم از

گلي تيته مويكه ، بلبلي ناجه مويكو

گلي شرمي مدلا ، مست و خوماري مونم از

اشته چمي كو ويوار اسرگي دا از بوينم

خشكه سال ، كوه ديمي كو ، پچكه لاري مونم از

زوني كا عيشوه ويكه ، لوي كو خنده بنشا

نه كه اخمون ويكري! گزنده ماري مونم از

اشته ناجن مدوست وختي منه قر كري شي

«شته اولستي‌» موا ، هر پشه داري مونم از

برون به پايزه شوون «فردوسي»نه گف آمونن

اشته خلبتي بِه راه عين تلاري مونم از

چِمْ بَه راه

راه خَراوهَ ، خنده لْوون كو ويمَردهَ ، تْه آرَس

پارگائونكا ، آتشهَ پَسنَه دَمَرده تْه آرَس

دستي ، دستي كا مَنَه فيكرو خييالاتي مَمون

سخت و سستي روزگاري چَكَه پَرده ته ْ آرَس

خْرْ اومَه چيراتينه سردِ ويمَندَه بي اَمون

دا خَوَر دار آبي و سيلاوي بَردهَ ته ْ آرس

راه نيمَه راه ن كا هيزارون چِمْ بَه راه ، مَنْدَه تْرا

نوم ويلَكون خيلي وقتَه ، وَرَه هَردَه تْه آرَس

شَخْتَه ژَندَه دل رَفِق ، فْتَه چِمون آكَه دييَس

صافَه آوَيْنَه دْلون ني قورصَه چَردَه تَه آرَس

كَيني تْه شَوْتاوينَه دا سوكلَه خون حاشا بيرَه؟

دا بْزوني مَنگي سوسونَش چْكرده تْه آرَس

خنده خيلي وقته گئرون آبَه و پَيدا نييَه

بْرَمِه چِمي چِمَه كو خيلي سردَه تْه آرَس

آوْتاوي سايه بْمون «فردوس»آوي ژَندَه شَپَق

چِمْ آكَه دنيا دييَس ، شاهَد نِمَردَه تْه آرَس